Κατά τη διάρκεια της πορείας μου στον αθλητισμό, συνέβαιναν πράγματα απίστευτα, αδιανόητα, που δεν τα χωράει το ανθρώπινο μυαλό! Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι αληθινή όπως ο ήλιος, τα αστέρια και ό,τι υπάρχει σ' αυτόν τον κόσμο.
Χωρίς προοίμιο αρχίζω την αφήγησή μου.
Υπήρξε μία εποχή που έκανα πολλές πνευματικές ασκήσεις, γιόγκα, διαλογισμό και πολλή προσευχή. Ο υπέρτατος κύριος για με ανταμείψει μου έδωσε το χάρισμα να βλέπω και να αισθάνομαι πράγματα που για άλλους ανθρώπους ξεπερνάνε ακόμα και τα όρια της φαντασίας!
Το 1980 ήταν οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Lake Placid. Τότε επέλεξαν κάποιους πρωταθλητές για να κάνουν ανά 1.000 μέτρα την απόσταση από το αεροδρόμιο του Ελληνικού μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο και ανάμεσα σε αυτούς ήμουν εγώ και ο Φώτης Κούρτης.
Όπως ήδη σας είπα, εγώ μπορούσα να προαισθάνομαι όταν ήταν να μου συμβεί κάτι άσχημο.
Ο Φώτης, βλέποντας τη νευρικότητά μου, προσπαθούσε να με καθησυχάσει.
"Μην ανησυχείς, Σωτήρη", μου έλεγε. "Περπατητά θα πάμε, 6 λεπτά το χιλιόμετρο".
"Φώτη, προαισθάνομαι κάτι πολύ δυνατό, κάτι πολύ παράξενο θα μου συμβεί".
"Η φαντασία σου δεν έχει τέλος, Σωτηράκη!"
Μας τοποθέτησαν ανά χίλια μέτρα. Εγώ ένιωθα ανησυχία και νευρικότητα σε υπερβολικό βαθμό. Ξαφνικά, αγαπητοί μου φίλοι αναγνώστες, το πνευματικό μου μάτι άνοιξε και είδα με δέος ένα τεράστιο αμφιθέατρο με αναρίθμητα πνευματικά όντα να παίρνουν θέση!!!
Ένα ψυχρό ρίγος κατέκλυσε όλο μου το σώμα, σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής μου! Προσπαθούσα μάταια να καταλάβω τι συνέβαινε. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν χίλια μέτρα σε αργό ρυθμό!
Ξαφνικά είδα έξι μηχανάκια που συνόδευαν τον αθλητή με τη δάδα. Ο κακομοίρης ήταν της άρσης βαρών. Οι αστυνομικοί του μιλάγανε και εκείνος ο καημένος ήταν κόκκινος σαν ντομάτα, φούσκωνε και ξεφούσκωνε σαν ένα τεράστιο μπαλόνι.
Απέμεναν μόλις τριακόσια μέτρα για να με φτάσει. Και τότε έγινε το απίστευτο, το ακατανόητο για το ανθρώπινο μυαλό. Ξανάνοιξε το πνευματικό μου μάτι και είδα τα αναρίθμητα πνεύματα να με χειροκροτούν, να με ενθαρρύνουν και να μου κάνουν το σήμα της νίκης!
Καταλαβαίνετε τίποτα αγαπημένοι μου φίλοι;
Έπρεπε να τρέξω χίλια μέτρα σε αργό ρυθμό, όπως όλοι όσοι από εσάς έχετε πάρει την Ολυμπιακή δάδα!!!
Αχ, αν ξέρατε τι με περίμενε! Σκληρό είναι το πεπρωμένο για ορισμένους ανθρώπους, και δυστυχώς εγώ ήμουν ένας από αυτούς!
Τελικά ο αθλητής της άρσης βαρών με πλησίασε και μου έδωσε τη φλόγα. Στα πρόσωπα των αστυνομικών ήταν αποτυπωμένη μία ανείπωτη ανησυχία!
"Καταστραφήκαμε!!!" μου είπε ένας από αυτούς. "Έχουμε 15 λεπτά καθυστέρηση!"
Οι κόρες των ματιών μου διαστάλθηκαν, αισθάνθηκα σαν να με κυρίευσαν χίλιοι δαίμονες, μία κραυγή βγήκε από το στόμα μου και άρχισα να τρέχω σαν να έπρεπε να σώσω την ίδια μου τη ζωή!!!
Τα μηχανάκια μείνανε πίσω μου!!!
"Βαγγέλη, μήπως ονειρευόμαστε; Αυτός δεν είναι άνθρωπος, είναι άλογο!!!"
Ανοίξανε τότε ταχύτητα και με πέρασαν, αλλά εγώ, εκτός εαυτού, τους ξαναπέρασα αμέσως.
"Θα το λέμε στα εγγόνια μας και δεν θα το πιστεύουν", λέγανε οι αστυνομικοί.
Ξαφνικά είδα τον Φώτη. Με κοιτούσε με τα μάτια ανοιχτά σαν πιάτα! Σίγουρα σκεφτόταν "ήξερα ότι ο Μουτσανάς είναι τρελός, αλλά τώρα αποτρελάθηκε".
Στα τελευταία μέτρα τα δάκρυα πλημμύρισαν τα μάγουλά μου. Οι φλέβες σφυροκοπούσαν τα μελίγγια μου. Το γαλακτικό οξύ έσταζε από τη μύτη μου. Κάνοντας μία τελευταία προσπάθεια, έδωσα τη φλόγα στον Φώτη.
Μόλις κατάφερα να φτάσω στο χορτάρι του πεζοδρομίου, δεν μπόρεσα να κρατηθώ στα πόδια μου κι έπεσα μισολιπόθυμος!
Για μία ακόμη φορά άνοιξε το πνευματικό μου μάτι και είδα αμέτρητες πνευματικές υπάρξεις να με χειροκροτούν και να μου δίνουν με το δάκτυλο like!!!
"Μπράβο!" άκουσα μία φωνή. "Σε περιμένουμε! Μην ξεχνάς να διαβάζεις πνευματικά βιβλία και να προσεύχεσαι πολύ!"
Μετά από είκοσι λεπτά, ενώ ακόμα έπαιρνα βαθιές αναπνοές προσπαθώντας να επανέλθω στη φυσική μου κατάσταση, έρχεται ο Φωτάρας.
"Κι εσύ υπέφερες, Φωτάρα!"
"Σωτήρη μου, αυτοί μου έλεγαν ότι 'αυτός έφαγε όλο το χρόνο, αργά, πιο αργά'. Πήγα εφτά λεπτά τα 1.000 μέτρα!"
Εγώ καταριόμουν που δεν είχα στον αγώνα ακόμα 30 μέτρα. Δεν θα έβλεπα μόνο το δικό μας γαλαξία, αλλά και τη γειτονική Ανδρομέδα!!!
